Posts Tagged With: Półwysep Kolski

Nie śpimy zbyt długo, biorąc pod uwagę fakt, że położyliśmy się spać grubo po północy. Cóż… trzeba najpierw odpracować ten fantastyczny wyjazd, a więc zabierać się za kartowanie terenu. Zanim jednak wyruszymy w teren, czeka nas śniadanie.

Śniadanie po rosyjsku… Jak wspomniałem wcześniej, zaczynam rozumieć, dlaczego Rosjanie piją dużo wódki. Połączenie białego twarogu z dżemem oraz parówki!!! na dobry początek dnia – to nie może się dobrze skończyć. Jest nawet deser! 🙂 Przepyszny batonik – „Parowoz”, przypominający w smaku Kinder Delice. Jak dotąd nie czujemy się źle, ale dopiero co wtłoczyliśmy w siebie tą wybuchową jedzeniową mieszankę, więc wszystko może się zdarzyć… Czytaj dalej →

Budzę się około 9 rano. Chociaż ciężko nazwać pobudką coś, co następuje po kilkugodzinnej mordędze, zwanej górnolotnie snem, z podkurczonymi nogami i trącaniem przez pasażerów pociągu, przechodzących co jakiś czas obok.

Na śniadanie – a jakże! Zupka chińska zagryzana chlebem. Do tego piękne, choć bardzo monotonne widoki: lasy, jeziora, lasy jeziora, lasy, jeziora…. i tak w kółko. Po posiłku przechodzę na przód wagonu, gdzie ma miejscówki większość naszej grupy i siedzimy razem. Przed nami jeszcze kilka godzin jazdy przez rosyjską tajgę.

Krajobraz Karelii w Rosji

Wspominałem ostatnio o przygodach podczas jazdy w wagonie plackartnym. Jedna z takich „przygód” spotkała naszą koleżankę Ewę. Otóż… wyobraźcie sobie… Siedzimy sobie spokojnie i rozmawiamy, aż tu nagle przychodzi do nas zdenerwowana Ewa i ze skwaszoną miną opowiada, że dziecko, które podróżuje obok niej… zesikało się na środek „przedziału”, czyli wnęki, w której są umieszczone cztery łóżka. Nie zazdrościmy jej. Resztę podróży spędza już z nami. W sumie, to się jej nie dziwimy :D. Czytaj dalej →

W pociągu Petersburg – Murmańsk

O 17.20 zaczynamy naszą podróż za koło podbiegunowe, podróż w wagonie plackartnym. Niestety, moje pierwsze wrażenie nie jest zbyt pozytywne. Zapewne ma na to wpływ kilka czynników. Po pierwsze: nie mamy całego wagonu dla siebie, więc jesteśmy od siebie dosyć oddaleni. Po drugie: mam najgorsze miejsce z możliwych: dolne, równoległe do głównego korytarza wagonu. Najmniej miejsca na nogi, najmniej spokojny sen, najbardziej „kontaktowe” miejsce z osobami przechodzącymi przez skład. Czytaj dalej →

I w końcu nadszedł ten dzień… 13 lipca 2008 r. Po raz kolejny trzynastka okazuje się dla mnie szczęśliwa! Już dziś wieczorem, po równo czterech miesiącach oczekiwania wyjedziemy na praktyki kartograficzne do Rosji. Nawet tak często podróżującej osobie jak ja, udziela się reisefieber. Co prawda nie jedziemy tam na wakacje, tylko na praktyki, ale praca w takim miejscu musi być przyjemną. Nie ma innej możliwości, dlatego przez cały dzień dopisuje mi humor :).

Po godzinie 15, spakowany wychodzę na pociąg do Krakowa, w którym oczekuję na część naszej ekipy, liczacej w sumie 6 osób. Pociąg do Warszawy odjeżdża około godziny 16. Drugi – z Warszawy do Sankt Petersburga – dopiero po 22, ale wolimy mieć duży zapas czasu, bo z polskimi pociągami nigdy nic nie wiadomo. Czytaj dalej →

Jest pierwsza połowa marca 2008 r, jedenasty albo trzynasty – już nie pamiętam. Sala na drugim piętrze szacownego budynku A0 Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Za chwilę nastąpi losowanie 15 osób, które spośród prawie 40 zostaną wylosowane do uczestnictwa w praktykach kartograficznych na Półwyspie Kolskim w Rosji.

Nadchodzi chwila prawdy. Pierwszeństwo mają osoby ze stypendium po pierwszym roku studiów. One dostają się od razu. Było lepiej zdać ten egzamin z matematyki od razu w czerwcu, a nie męczyć się we wrześniu… Pani doktor losuje kartki z numerami przyporządkowanymi każdej osobie. A więc o tym, kto pojedzie, zdecyduje miejsce zajęte na sali… Zaraz się przekonamy, czy jestem w czepku urodzony. Pani doktor wyciąga pierwszy numer.
– 15! – pada donośnym głosem. Nie, to niemożliwe… ale żeby już, tak od razu? w pierwszym losowaniu?! 😀 Nie wierzę! Jadę do Rosji! Początkowo naprawdę nie mogę w to uwierzyć. Dopiero po kilku sekundach szepcę jakby do siebie:
– To ja… Czytaj dalej →